co sił w nogach

См. также в других словарях:

• co sił w nogach — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o sposobie poruszania się pieszo: najszybciej jak to możliwe, wykorzystując wszystkie siły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Co sił w nogach biegł bratu na pomoc. Pognali co sił w nogach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• być na ostatnich nogach — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie mieć już sił, być bardzo wyczerpanym, zmęczonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jestem na ostatnich nogach, zaraz padnę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• noga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nodze; lm D. nóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kończyna dolna człowieka; kończyna zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawa, lewa, przednia, tylna noga. Krótkie, krzywe, smukłe,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• siła — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sile {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} energia fizyczna lub duchowa umożliwiająca pokonywanie oporu zewnętrznego, przeciwstawianie mu się; zdolność do działania; moc : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …   Słownik języka polskiego

• siła — 1. Co sił, co siły, ile sił, z całej siły, z całych sił «jak najszybciej, jak najmocniej»: (...) ile sił w nogach wybiegłam z mieszkania na ulicę. Cosm 10/2000. 2. Ktoś (jest) w sile wieku «o kimś dorosłym, dojrzałym, będącym w pełni sił… …   Słownik frazeologiczny

• pędzić — ndk VIa, pędzićdzę, pędzićdzisz, pędź, pędzićdził, pędzićdzony 1. «bardzo szybko przenosić się z miejsca na miejsce, bardzo szybko posuwać się naprzód, biec, jechać» Pędzić co sił, co tchu, ile sił w nogach, co koń wyskoczy. Pędzić cwałem,… …   Słownik języka polskiego

• biec — a. biegnąć ndk Vc, biegnę, biegniesz, biegnij, biegł 1. «posuwać się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkich skoków» Biec długimi susami, szybko. Konie biegły galopem, kłusem, truchtem. Biec na dystansie stu metrów a. na sto metrów, środ …   Słownik języka polskiego

• pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… …   Słownik języka polskiego

• popędzić — dk VIa, popędzićdzę, popędzićdzisz, popędzićpędź, popędzićdził, popędzićdzony popędzać ndk I, popędzićam, popędzićasz, popędzićają, popędzićaj, popędzićał, popędzićany 1. «zmusić kogoś lub coś do pójścia, posuwania się w określonym kierunku»… …   Słownik języka polskiego

• wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… …   Słownik języka polskiego